Wenn's Herbst weard
Wenn d Sonn nimmer gar so hoaß obabrennt, und d Nacht an Tag scho früher nachrennt, wann d Natur rot, gelb braun de Blattln omoit, da merk ma schee staad, es kimmt boid de Zeit, wo s Jahr na "Pfüagott" sagt und mit ausgstreckta Hand scho s nächste Jahr wart, im schneeweißn Gwand.
No sollt uns halt da Oidwei-Sommer gfrein, der hoffa laßt, daß no a paar scheene Tag bleim, daß d Sonn an Weg durch'n Newe durchfindt und da Morngtau an Kampf mit'm Nachtfrost no gwinnt, daß d Herbststürm net jetzt scho ausziahng de Baam und d Viecher im Woid langgnua z'fressn was ham.
Ma sucht de letztn Schwammerl im Woid, solangs no oa gibt, aa dene weards zkoit. De Reh und de Hirschn kriang a winterlichs Gwand und de Gscheitan vo de Vogerl ziahng in a warms Land. Schee langsam verändert si halt de ganze Natur und bereitet si vor, auf de winterlich Ruah.
|